“En dan is je verjaardag voorbij, je bent nu 4 geworden. ‘Eindelijk, na zo lang wachten, mag je naar school. lees ik in de eerste zinnen van de blog van Dorien Kok. Ik lees verder en dwaal al snel af
Nu mag je echt meedoen.
Vanaf vandaag hoor je erbij.
Je hebt er echt zin in.”
In de klas kijk je eens rond terwijl je in een kring zit met 27 anderen. De juf heeft het druk met een verhaal dat ze aan het vertellen is. Ze wijst 2 kinderen aan die haar mogen assisteren en ze laat een kindje waarvan je de naam nog niet weet naar de wc gaan. Je billen worden hard. Je bedenkt, al zittend daar in die kring, dat je eigen mama veel leuker voorlas.
Zij stelde tenminste nog vragen aan jou, die je dan gelijk kon beantwoorden. Hier wordt het aan de groep gevraagd. Bij de eerste vraag leerde je dat je dan je vinger op schijnt te moeten steken. Bij de tweede vraag leerde je dat de kans 1 op 28 is dat je ‘de beurt’ krijgt. De les die je uit beide vragen leerde was dat het willen beantwoorden van de vraag voornamelijk verspilde moeite is.
De klas ziet er vrolijk uit. Slingers, posters, kaartjes met foto’s, een speelhoek en een kast vol spulletjes. Gedurende de dag merk je dat de juf zo’n uur bezig is met opruimen, zorgen dat andere kinderen gaan opruimen en ‘het gezellig houden’. Liever had je een gesprekje met de juf, maar daar had ze geen tijd voor. Zelfs in de pauze zei ze ‘ga maar lekker met de anderen spelen’.
In de klas zitten kinderen die opscheppen. Karel heeft al twee losse tanden. Bert kan lezen. En Monique heeft thuis vele mooiere poppen dan ze hier op school hebben. Je wordt een beetje stil. De juf merkt het op. Ze haalt je even dichtbij zich en vraagt wat er met jou is. ‘Niks’, zeg je. En dat meen je. Want je hebt nou eenmaal echt ‘niks’ beter dan al die anderen.
Je vraagt je af waarom de anderen doen wat ze doen. En omdat je er geen reden voor kunt bedenken doe je iedereen maar na. Je wilt immers geen flaters begaan op je eerste schooldag. Dat nadoen gaat je behoorlijk goed af. Maar toch bedenk je je soms waarom al die anderen er zo vrolijk bij kijken en het echt leuk schijnen te vinden. En jij? Jij wilde alleen maar meedoen, erbij horen.
Die eerste schooldag… Je had er echt zin in!