Drie blog van mijn hand voor ‘De Zorgcoordinator in positie‘
Zorgcoördinator met een missie
Gezamenlijk liepen we met onze kop koffie naar het lokaal, de groep zorgcoördinatoren had elkaar daarvoor al even gesproken en informeel hadden we informatie uitgewisseld. Nu was het tijd om aan de slag te gaan. Ons doel voor de vergadering was duidelijk; komend uur kregen we de uitleg die we nodig zouden hebben om in de weken erna het ‘onderwijszorgprofiel’ in te vullen. We wilden er eerlijk gezegd het liefst maar zo snel mogelijk vanaf zijn.
Als zorgcoördinatoren zaten we op een rijtje terwijl de informatie ons om de oren vloog. Kengetallen en zorgaanbod van het huidig schooljaar kwamen aan bod en uiteindelijk belanden we op de weergave van de zorg die we bieden en/of willen gaan bieden op school.
De vergadering kwam op gang en met de redelijk subjectieve vragen uit de lijst ook onze discussie. Want wie zegt nu dat we iets wel of niet goed doen? En is het wel verstandig om te beschrijven dat we allerlei extra trainingen bieden op het gebied van agressieregulatie of ‘jongeren aan de rand van de samenleving’? Het zou bepaalde doelgroepen kunnen aantrekken of juist toekomstige leerlingen kunnen afschrikken. Hoe langer we vergaderden hoe verhitter onze discussies en hoe meer duidelijk werd dat we dit niet alleen konden beslissen. Dit was een taak op directieniveau.
Eensgezind liepen we een klein uur later de deur uit. Wijzer over het invullen en met een geheel andere missie; het betrekken van onze directeuren bij het maken van keuzes en beschrijvingen in zorgbeleid!
Vooruitgang in een uurtje
De school is deze laatste weken rustiger dan ooit. Het jaar loopt ten einde, alsof het zich al voorbereidt op de vakantie die er weer aankomt. In mijn afsluiting ben ik gewend om een rondje te maken langs mijn collega’s. Ze vertellen me hoe de zorg komend jaar nog beter geregeld kan worden.
Met mijn externe collega’s spreek ik soms langer. We plannen een uurtje, nemen het jaar door. Het proces van aanmelden, de redenen van zorg (is er een rode-lijn te ontdekken?), de snelheid van handelen en de manier waarop we elkaar en anderen op de hoogte hebben gehouden. Afgelopen week stelde ik een vraag aan onze schoolmaatschappelijk werkster, waarop ze een verrassend antwoord gaf. Ze vertelde dat ze geregeld de inhoud evalueert op collega-scholen maar nooit het proces zelf. Ik keek haar aan en besefte hoe blij ik was dat wij dat juist wel doen! Ons grootste verbeterpunt voor komend jaar zou er anders niet gekomen zijn. We gaan namelijk een tweewekelijks inloopspreekuur houden op school om daarmee de zichtbaarheid van SMW in school te vergroten.
Dit is van belang voor de mentoren, voor de teamleiders en de zorgcoördinator. Maar breder bezien: zeker met het oog op passend onderwijs is het van belang dat we weten welke problemen er spelen, zodat ze in een multidisciplinaire samenwerking tussen school en jeugdzorg opgepakt kunnen worden. Vooruitgang kan zich laten vangen in een klein uurtje!
Passend onderwijs: leerling is beslissende factor.
Eén van onze leerlingen volgt sinds september vrijwel geen onderwijs meer op onze school. Sinds die tijd, inmiddels 5 maanden geleden, woont ze in een begeleide woonvorm op 30 kilometer afstand. Omdat zowel wij vanuit school, als haar begeleiders het belangrijk vinden dat ze zo snel mogelijk weer de weg naar school terug vindt, zijn we afgelopen week bij elkaar gekomen om hierover te praten.
En daar zit je dan, in een gemêleerd gezelschap, te praten over een jongere die er niet eens bij is op dat moment. Vele opties passeren de revue, van Herstart projecten tot zorglocaties, extra begeleiding en een eventueel PAB traject. We uiten onze zorg; ze heeft veel meegemaakt, de grote hoeveelheid leerlingen in school valt haar zwaar en ze is er een behoorlijke tijd tussenuit geweest. Zal ze het gaan redden?
Uiteindelijk besluiten we dat zij de beslissende factor is, want zij wil terug naar ‘haar oude school’ horen we van de leefgroep. In een eerste, verkennend gesprek kan ze duidelijk maken wat ze wil en nodig heeft om het onderwijs te laten slagen. Zij weet zelf het beste of ze de pauzes het lastigste vindt of het wachten in de gang voor aanvang van de lessen. En in een tweede gesprek krijgt ze dan te horen wat wij als school naar aanleiding van ‘haar vraag’ kunnen bieden.
Dit is letterlijk passend onderwijs creëren. Nog niet weten waar je uitkomt; maar alle neuzen dezelfde kant op en een duidelijke wil om het te laten slagen!