Er was eens een klein egeltje dat de hele zomer bezig was met het maken van zijn winterholletje. Als het niet goed genoeg is dan krijg ik het koud en dan lachen anderen me uit, zo dacht hij. En dan voel ik me dus heel erg rot en verdrietig… Dus het egeltje besloot vroeg aan de slag te gaan.
Nu moet je weten dat herstblaadjes altijd in een korte periode van de boom vallen maar dat wist het egeltje niet. Die ging midden in de zomer al aan de slag met de eerste blaadjes die door de wind waren afgerukt. Deze werden zorgvuldig opgehaald, gedroogd en bewaard.
Na maanden werken, toen de anderen voor het gevoel van het egeltje nog maar net begonnen waren, was iedereen tegelijkertijd ineens klaar. De hele gemeenschap liep uit om hun winterpaleisjes te vieren. Het kleine egeltje had geen zin in een feestje. Het stond daar maar. Hij had zo hard gewerkt. Waarom zag niemand dat? Hij voelde zich onhandig, onbenullig en
onbehoorlijk.
De rest had gewoon mázzel gehad dit jaar, zo dacht hij. En dus ging hij het jaar erop nog wat vroeger aan de slag. Maar weer gebeurde hetzelfde. Hij voelde zich opgelucht omdat zijn winterplekje weer gereed was. Maar niemand zag hoe het egeltje al het hele jaar daarvoor bezig was geweest.
Het derde jaar kwam er een fee voorbij in de lente, toen de eerste blaadjes aan de bomen verschenen en het kleine egeltje reikhalzend stond uit te kijken naar het moment dat hij de eerste naar zijn plekje kon brengen.
‘Egeltje’ zo begon fee, ik wil je helpen. Het egeltje keek op. Hoopvol want hij zag ook wel in dat wat hij deed niet werkte. Maar ook beschaamd, want nu was hij een egeltje dat hulp nodig had. Hetgeen dat hij al die tijd had proberen te voorkomen.
‘Ik kan je betoveren om het voor elkaar te krijgen, of je kunt het zelf doen’, zei Fee. Dat
laatste dacht het egeltje gelijk, en hij sprong op uit puur enthousiasme. “Zeg maar wat ik moet doen Fee. Ik kan echt heel hard werken!”
“Ja dat heb ik gezien egeltje. Ik zag hoe druk je jaar in, jaar uit bezig was’. Maar nu wil ik dat je het hele jaar niets doet. Pas wanneer de anderen aan de slag gaan mag jij ook in beweging komen.”
Dat gaat helemaal mis, zo dacht egeltje. Dit wordt een ramp. Mijn huisje komt niet af. De anderen gaan lachen en ik heb het de hele winter koud. Toch hield hij zijn woord. Sterk zijn en hard werken liggen dicht bij elkaar en dat laatste kon egeltje heel erg goed, zo wist hij van zichzelf.
Natuurlijk kwam het goed dat jaar. Maar dit was de eerste keer dat hij er echt van kon genieten. ‘Het is vast mazzel’ schoot nog even door zijn hoofd. Maar toen besefte hij dat dit de zoveelste keer op rij was dat het gebeurde….
Zou het zo zijn dat herfstblaadjes altijd pas net voor de winter gaan vallen? Zal het de bedoeling zijn dat ik de rest van het jaar dan gewoon geniet in plaats van werk? Dacht het egeltje nog even…
Maar die gedachten duurden niet lang. Hij werd door de anderen meegenomen en vierde gedachteloos feest tot ver in de vroege morgen….