Zomer 2012. Ik was net gestart als ondernemer en droomde erop los. Wat wilde ik met mijn bedrijf? Welke kant wilde ik op? Wat wilde ik doen? Hoe zag mijn ideale dag en week eruit? In welke omgeving ik me prettig voelde en welke mensen om me heen?
Ik zocht veel plekken op. Voelde of ik er een klik mee had. In een ondernemerscentrum midden in het land voelde ik me prettig. Grijs geschilderde wanden en meubels van oud donker hout in combinatie met palletmeubelen.
De mystiek van ‘het Muzieum’ in Nijmegen had zijn charme. Na een workshop in het donker daar voelde ik mij helemaal opleven. En ik droomde: “zou ik daar wellicht in het donker trainingen kunnen geven?” Als vorm van vertrouwens-oefeningen in het donker? En eten in het donker… ook zoiets leuks!
Ik voelde dat ik het heerlijk vond om samen met andere ondernemers in een ruimte te werken aan projecten. Alleen maar toch nabij. Verschillende ruimtes in Nijmegen bezocht ik al daarvoor maar het was net niet de sfeer, de aankleding, het soort mensen of de lichtinval die ik wilde.
En ik zag mezelf trainingen geven in een grote zaal. Een trainingscentrum, met een ruimte van minimaal 150 m2 open vloeroppervak. Waar ook andere trainers in konden… ik droomde rustig door!
Afgelopen jaar, toen ik mijn kantoorruimte in het bedrijvenpand op had gezegd bedacht ik dat ik de natuur in wilde. Een oude boerderij met mijn vriend die daar taichi workshops geeft. En ik de AvonturenClub, Rode loper avonden, Kampvuurbijeenkomsten, mindfulness en lachworkshops. Een nieuwe droom ontstond.
Vandaag zijn we samen twee mogelijke locaties gaan bezoeken. Ik heb behoefte aan een eigen stek. En mijn Lief gaat ook steeds lekkerder met zijn taichi lessen. Hij groeit uit z’n voegen in het wijkcentrum en dus togen we samen op pad.
De eerste locatie was aan het water. Een klein buitenhuisje met een enorm grasveld en overal zitjes. Ruimte voor ontspannen, netwerken, bijkomen, taichi en kampvuur. Maar helaas geen permanente binnenruimte en dus niet geschikt als standaard uitvalsbasis.
De tweede man die we ontmoetten had meerdere panden in het dorp. Ze bleken op het industrieterrein te liggen, in feite 1 groot pand dat flexibel in te delen was. Ik had geen idee dat er naast de meubelzaak en keukenzaak ook kookworkshops gegeven werden en was verrast door de grootte en aankleding. Helemaal mijn smaak!
Hij vertelde over zijn droom.. een cowerkplek, een mogelijkheid de ruimte van 300 m2 flexibel in te delen, of aan verschillende mensen te verhuren. Wellicht was er nog iemand die mindfulness of zo wilde doen?
Terwijl we rondliepen vertelde hij over zijn droom. Hij wilde graag een restaurant in het donker starten. Wellicht kon dat, als wij enkel vloeroppervlakte nodig hadden wel samen gaan? Na een uur gingen we terug naar huis. Mijn hoofd liep over van tegenstrijdige gedachten en gevoelens terwijl ik me bedacht dat het leven zo mooi is!
Op de terugweg naar huis heb ik diep gevoeld. Wat had de voorrang? Mijn oude droom in mogelijkheden of mijn nieuwe die het gevoel van community en saamhorigheid in zich draagt. Mijn hart riep “kies voor het laatste” en dat is wat ik ga doen. Wanneer? Waar? Geen idee. En in de tussentijd? ook geen idee…
Maar mocht iemand nog een oude dubbele boerderij, een landelijk trainingscentrum of een boerderijcamping te koop weten in de buurt van Wijchen: ik hou me aanbevolen!